مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام
ای که تـسبـیـحِ هـمه اهـلِ دعـایی آقا هـفـتـمـیـن پـلّـۀ پــروازِ خــدایـی آقـا آیـنــه دارِ رُخِ شــیـــرِ خــدایــی آقــا پـاره‌ای از جـگـرِ خـیـرِ نـسـایـی آقـا پـسرِ حـضرت صادق چقَـدَر والایی کوه احسان، یمِ رحمت، پسرِ زهرایی دمِ تو عـینِ مـسیحـاست خـدا می‌داند نَفَـست اصلِ مـداواست خـدا می‌دانـد هنرت رخنه به دلهاست خـدا می‌داند نامت ای یار چه زیباست خدا می‌داند حضرت عشق همیشه کرمت پا برجا تا خودِ حـشر الهـی عَـلَـمت پا بـرجا بابِ حاجات بده حاجـتِ ما را امشب حضرت نور بده عزّتِ ما را امشب کسل هـستـیم بـده هـمّتِ ما را امشب گرچه پـستـیم بده قـیمت ما را امشب ما فـقـیرانِ جهـان را بپـذیـر آقـاجان مرحمت کن ز گدا دست بگیر آقاجان در سرم حال هوایی‌ست هواییِّ حرم قـسـمتـم کن که بیـایم به گـدایّیِ حرم کاظمین ست و یقین عطرِ خدایّیِ حرم کی شفـایـم بـدهـد خـاکِ دوایّیِ حـرم برسان تذکـره‌ای جانِ رضا یا مولا کی ببینم حرم و صحن و سرا یا مولا بـه عـنایاتِ تو سوگـند شکـایت دارم خـسته جـانم بخـدا میـلِ هـدایت دارم از تو درخواستِ یک برگۀ دعوت دارم ببرم شهرِ خودت شوقِ زیارت دارم یـا امـامُ الـفـقــرا فــقـرِ تـمــامــم آقــا نـوکـریِّ تـو نـمـوده ست بـنـامـم آقـا |